Angst is een gezonde reactie op dreigend gevaar. Het waarschuwt ons en maakt ons alert, zodat wij meer kans maken een gevaarlijke situatie te overleven. Sommige mensen ervaren echter angst zonder dat er daadwerkelijk gevaar dreigt. Vanuit het niets ervaart men dan lichamelijke klachten, zoals heftig zweten, een verhoogde hartslag, trillen, duizeligheid of een versnelde ademhaling. Dit gaat vaak gepaard met heftige gedachten, zoals het idee dat je ziek bent, de controle verliest, het gevoel hebt flauw te zullen vallen of dood gaat. Dit plotseling opkomend gevoel van angst wordt een paniekaanval genoemd.
Een paniekaanval is heel vervelend, vooral als je het meerdere keren meemaakt. In dat geval is er sprake van een paniekstoornis. Sommige mensen gaan, naar aanleiding van de paniekaanvallen, situaties vermijden waarin de paniekstoornis volgens hen makkelijk opnieuw kan optreden. Vaak zijn dit situaties waarbij vluchten moeilijk of vernederend is of waarin hulp niet snel beschikbaar zal zijn, bijvoorbeeld op drukke plekken (zoals de supermarkt) of op plekken waar je niet makkelijk weg kunt (zoals het openbaar vervoer). Dit vermijden wordt agorafobie genoemd. Een paniekstoornis met of zonder agorafobie heeft vaak nare gevolgen voor bijvoorbeeld het gevoel van welzijn of het sociale leven.

Veel mensen ervaren weleens angstige gevoelens in bepaalde sociale situaties, bijvoorbeeld als ze een presentatie moeten geven op hun werk of als ze een date hebben. Soms kunnen deze angstgevoelens invaliderende gevolgen hebben, waarbij alledaagse sociale situaties uit de weg worden gegaan. In dat geval spreken we van een sociale angststoornis. Zij durven bijvoorbeeld geen praatje te maken met een collega of koffie te drinken in de aanwezigheid van anderen. Men is dan bang om belachelijk te worden gemaakt of kritische beoordeeld te worden en proberen de gevreesde situatie zo veel mogelijk uit de weg te gaan. Wanneer dit niet mogelijk is, zal de situatie met hevige angst worden doorstaan. Dit gaat vaak gepaard met lichamelijke angstverschijnselen zoals blozen, trillen, zweten of zelfs paniekaanvallen. Mensen met een sociale fobie kunnen geïsoleerd raken en in het alledaags functioneren problemen ervaren, zoals bijvoorbeeld tijdens een studie of op het werk.

Iedereen is weleens angstig of gespannen. Angst is een gezonde reactie die ons helpt met gevaarlijke situaties om te gaan. Sommige mensen ervaren echter angst zonder dat er gevaar dreigt. Ze voelen zich gespannen, zenuwachtig of rusteloos, piekeren overmatig en ervaren regelmatig lichamelijke klachten, zoals hartkloppingen, duizeligheid of pijn op de borst. Als deze klachten lang aanhouden wordt er gesproken van een gegeneraliseerde angststoornis.
Mensen met een gegeneraliseerde angststoornis piekeren vaak over wat hen mogelijk zou kunnen overkomen, zonder dat hier een reden voor is. Ze kunnen bijvoorbeeld piekeren over de gezondheid van zichzelf of geliefden, terwijl daar geen aanleiding voor lijkt te zijn. Mensen voelen dat ze geen controle hebben over het piekeren.
Om de angstige gevoelens en het piekeren te verminderen, worden bepaalde situaties vaak vermeden. Sommige mensen met een gegeneraliseerde angststoornis gaan bijvoorbeeld niet vaak meer naar feestjes, omdat ze het gevoel hebben het lichamelijk niet aan te kunnen. Ook wordt er vaak gezocht naar afleiding om de angstige gedachten uit de weg te gaan, zoals bijvoorbeeld door het zoeken van afleiding (veel dingen tegelijk doen) of door het drinken van alcohol.
Een gegeneraliseerde angststoornis is erg vervelend en leidt vaak tot minder goed functioneren, bijvoorbeeld op het werk. Ook kan deze stoornis zorgen voor spanningen in de relatie met bijvoorbeeld gezinsleden of vrienden.

Bijna ieder mens maakt in zijn leven verschillende situaties mee die zij als traumatische kunnen ervaren. Sommige van deze ervaringen kunnen mensen schokken, bijvoorbeeld de dood van iemand, een ongeluk of een gewelddadige ervaring. Een dergelijke schokkende ervaring kan een mens psychisch schaden, waarbij heftige emoties als verdriet of boosheid kunnen worden ervaren. Dit wordt een trauma genoemd. Meestal verminderen of verdwijnen deze psychische gevolgen en gaat men verder met het dagelijks leven. In ongeveer 10% van de gevallen levert een trauma echter blijvende schade op en wordt men hier dagelijks mee geconfronteerd. In dat geval wordt er gesproken van een posttraumatische stress-stoornis (PTSS).
Een PTSS kan het gevolg zijn van uiteenlopende nare ervaringen. Deze ervaringen kunnen eenmalig zijn (bijvoorbeeld een auto-ongeluk) of verscheidene keren zijn voorgekomen (bijvoorbeeld incest). PTSS kan zich in zowel lichamelijke als psychische klachten uiten. Een belangrijk kenmerk is het herbeleven van de traumatische gebeurtenis. Dit kan bijvoorbeeld in een droom zijn, maar ook het steeds maar weer moeten denken aan het trauma of het gevoel te hebben dat het weer plaatsvindt wordt gerapporteerd door mensen met de diagnose PTSS. PTSS gaat ook gepaard met gevoelens van spanning en onrust, dat zich uit in bijvoorbeeld concentratieproblemen of prikkelbaarheid. Men heeft verder de neiging prikkels te vermijden die in verband kunnen worden gebracht met de nare gebeurtenis(sen). Daarnaast ervaren mensen met PTSS een gevoelsarmoede. Dit wil zeggen dat men bijvoorbeeld minder belangstelling heeft in activiteiten of andere mensen dan voorheen.
De gevolgen van PTSS zijn divers. Zo kan het gedrag naar andere mensen toe zorgen voor vervreemding of spanningen in een gezin. Door de verminderde concentratie kan het functioneren op het werk verslechteren. Ook krijgen mensen met PTSS vaak last van andere psychische problemen, zoals depressie of alcoholmisbruik.

Ieder mens heeft zijn eigen vaste gewoonten of routinehandelingen. Zo is het niet vreemd om voor het verlaten van het huis even te kijken of het gas uitstaat en of de deuren op slot zijn. Andere mensen hebben een vaste volgorde van handelingen voordat ze naar bed gaan. Bij sommige mensen heeft dit gedrag extreme vormen aangenomen. Men spreekt dan van een obsessief compulsieve stoornis.
Bij een obsessief compulsieve stoornis (OCS) is men een groot deel van de dag bezig met controleren en/of wassen en/of herhalen. Wanneer dit gedrag niet wordt uitgevoerd, ervaart men gevoelens van angst en onveiligheid. OCS uit zich in dwanggedachten (ook wel obsessies genoemd) en/of dwanghandelingen (ook wel compulsies genoemd).
Dwanggedachten zijn opdringerige, ongewenste en steeds terugkerende gedachten. Een voorbeeld is het aanhoudende idee dat je iemand iets aan hebt gedaan, zonder dat een reden toe is dit aan te nemen. Dwanggedachten kunnen vaak (tijdelijk) worden onderdrukt of geneutraliseerd door het uitvoeren van dwanghandelingen, zoals bijvoorbeeld het herhaaldelijk wassen van de handen. Dit vermindert de angstige gevoelens voor een tijdje en geeft even wat rust. Zodra de dwanggedachte terugkomt, moet de dwanghandeling echter worden herhaald.
Mensen met een OCS zijn vaak bewust van het feit dat hun gedachten en handelingen onnodig zijn. Het lukt hen echter niet om deze te stoppen. Een OCS kan diverse nare gevolgen hebben voor degene die eraan lijdt en voor de omgeving. Binnen het gezin kunnen er spanningen ontstaan, omdat het gedrag niet begrepen wordt of omdat gezinsleden aangespoord worden om mee te doen. Maar het kan ook problemen opleveren voor verschillende bezigheden, zoals het werk, doordat er veel tijd gaat zitten in de dwanghandelingen.

Lichamelijke klachten kunnen heel vervelend zijn. Wanneer de klachten lang aanhouden of te erg worden, gaat men vaak naar een arts. Het komt echter geregeld voor dat de arts geen verklaring kan vinden voor de klacht. Wanneer de klachten blijven aanhouden zonder dat hier een verklaring voor kan worden gevonden dan kan er gesproken worden van een onverklaarbare lichamelijke klacht.

Een onverklaarbare lichamelijke klacht kan op verschillende manieren voorkomen, bijvoorbeeld in de vorm van langdurige oververmoeidheid, pijn, jeuk of het uitvallen van bepaalde lichamelijke functies. Onverklaarbare lichamelijke klachten kunnen het gevolg zijn van een samenwerking tussen het lichaam en de geest. Zo kunnen bepaalde emoties en stress invloed hebben op hoe het lichaam werkt. Ook bepaalde gedachten over de klachten kunnen de situatie verergeren. Wanneer er bijvoorbeeld weinig aandacht aan besteed wordt, worden de klachten vaak anders ervaren dan wanneer men er meerdere keren per dag aan denkt. Soms speelt de reactie op de klachten ook een rol. Vermoeidheid kan bijvoorbeeld verergeren doordat er weinig meer wordt ondernomen.
Onverklaarbare lichamelijke klachten kunnen ingrijpende gevolgen hebben. Zo kan het sociale leven worden beïnvloed, doordat er weinig meer wordt ondernomen. Soms valt men uit op het werk of moet een studie worden beëindigd omdat het te zwaar wordt.